sábado, 7 de enero de 2012

Miniatura sen pezas








Montaxe e pintura: Esta miniatura foi un pequeno desafío personal. Xa fixera figuriñas con plastilina e papel de periodico como base, como corpo central ó que lles adosaba algunha outra peza (sobre todo brazos), pero.. ¿podería montar unha miniatura decente sen ningunha peza prefeita, sen nada máis que plastilina, papel e algodón? Empezando polo fácil, estaba claro que a miniatura tería que ser do tipo Nazgul. Non sei se no futuro podrei montalas doutro xeito, pero de momento convenme que sean todo capa. Elexín unha peana grande, creo que non é de WH, que estaba retorcida seguramente porque Edu tentou transformala en sabe deus qué a base de mechero. O caso é que me viña ben. Só tiña un cacho minusculo de plastilina disponible, asi que tiven que usar algo de masilla caducada (era imposible modelar outra cousa que non fose un cilindro) para facer bulto. Pegueino todo á peana como quen chanta unha estaca na terra e cubrino con varias capas de papel de periodico (e pegamento), dandolle forma ós brazos e á capucha. Pinteino de negro e cando secou enzoufeino ben de pegamento para que retivese o algondón, seguinte paso na creación de Nazguls. Volvín sacar a cor negra para o algodón, e axustei con mais pegamento as partes delicadas. Tentei disumular as mans o mellor que puiden. Unha delas inda quedou decente. Esas tripas que está agarrando son tamén de algodón, pintadas con esmalte de uñas, a mellor cor vermella que se pode usar para simular sangue.

Historia: Esta miniatura forma parte dunha especie de intercambio artístico cun amigo, o mesmo que me lanzou o desafío de montar unha miniatura sen pezas (e se recordo ben, tamén sen armas). A miniatura convive agora baixo o seu teito, e xa sabes as tres reglas para que siga mantendo a sua integridade: Non mollala, non expoñela á luz dos mecheros e non darlle de comer despois da medianoite.

10 comentarios:

  1. Tenía un comentario algo más extenso pero internet se lo ha comido. En resumen: Ponle manos, la figura lo merece.
    Las tripas molan.

    ResponderEliminar
  2. o das mans, seino, pero pedíronmo sen pezas, así que non tiven moitas opcions. Nin as terei, porque xa non está no meu poder.

    ResponderEliminar
  3. ¿El que te pidió la figura es un experto en fabricación de nazguls con arcilla (o plastilina caducada) y papel de periódico? Si no es así debería prevalecer el criterio que está avalado por la experiencia.
    Ahora bien, si el que fabrica la pieza está dispuesto a dejarse mangonear en detrimento de su propia obra escudándose en peticiones ajenas, que no se extrañe luego si ve que el resultado es mejorable.

    ResponderEliminar
  4. eu vexoo máis como un experimento na busca dos límites da técnica, que neste caso se reducen unicamente á falta de mans (na foto non saiu moi ben, pero tentei facerlle a man dereita), polo cal estou btt satisfeito. Para futuras miniaturas deste estilo usarei pezas, claro que sí, porque non atopo ningún plus ou mérito adicional á montalas sen elas, xa que o obxetivo, como ben sinalas, é facer boas miniaturas utilizando todo o que teña ó meu alcance, non impóndome limitacións (excepto limitacións monetarias, por suposto).

    ResponderEliminar
  5. Pero no deberías resignarte a dejar esta miniatura a medio hacer, la pobre no tiene la culpa de haber sido utilizada como cobaya, además si ya has sacado las conclusiones que tenías que sacar (los nazguls también necesitan algunos complementos) de este infame experimento ¿qué te impide resarcir a esa inocente criaturilla del caos? ¿no es evidente la expresión confusión en su no-rostro? "¿por qué no tengo manos?" se sigue preguntando donde quiera que la hayas enviado.

    ResponderEliminar
  6. Ten que servir de exemplo para futuras xeneracións. Un Nazgul feliz é un Nazgul que non rinde na batalla.

    ResponderEliminar
  7. ¿Ejemplo? ¿ejemplo de qué? ¿de que si lo creas tú va a sufrir una amputación sin motivo? ¿y realmente crees que eso va a motivar en el combate a esa miniatura? Nada más lejos de la realidad, no hay más que ver a Ingwin, alguien con tanto potencial, malogrado por la presión a la que es sometido (no dirás que Ingwin va a combatir feliz). Nunca ha tenido un voto de confianza, siempre que le incluyes en la partida das por hecho que lo va a hacer mal, y así es normal que nunca haga un buen papel. Lo mismo es aplicable al resto de los componentes de una banda, desde el líder hasta el secuaz más débil, todos necesitan algún estímulo positivo para combatir mejor, eso incluye gastar un par de manos en su fabricación.

    ResponderEliminar
  8. E pensar que lle querías poñer un acordeón en vez de a tripa...

    ResponderEliminar
  9. Non metas a Yngwin nesto, non é necesario humillalo de novo recordando a sua patçetica folla de servicios. Yngwin vai feliz á batalla porque a sua vida no Cortello do Caos é un inferno. Baste decir que hai tempo xa que non lle dou o pienso na mesma pía que ó resto.
    ¿Qué mellor exemplo e estímulo positivo para os meus canallas que poder dar(me) gracias por ter duas mans e non ser froito dalgún dos meus experimentos? (Podemos excluir ó Bárbaro Pirata deste agradecemento. E ó dos tentaculos tamén. Vale e algún máis. Pero merecíano)
    Ah, sei que non entenderes nunca os camiños do Caos. Vós contemplades a unha criatura sen mnas e pensades "¡vaia, pobre desgraciado!" Pero o Caos ve un manco e exclama "¡Sangre para o deus da sangre!". Ésa é a diferencia.
    Ademáis, ¿quen eres ti, sr desconocido, que te escondes no anonimato para parlotear as tuas doctrinas sobre o camiño recto e anodino, sobre a tradición e o que é correcto ou non?

    ResponderEliminar
  10. Solo a una mente enfermizamente perversa se le ocurriría la idea de dar un acordeón a una miniatura sin manos.
    Que la vida de Ingwin en la cuadra sea un infierno no significa que lo sea menos en el campo de batalla, pero ya que lo mencionas, tal vez deberías procurar a tus tropas unas condiciones higiénicas dignas.
    No intente confundir una amenaza con un refuerzo positivo, no me extrañaría que parte de sus habituales derrotas fuesen debidas a una huelga encubierta por parte de su propia banda.
    PD: Soy Anónimo, el escritor más prolífico de la historia ¿acaso necesito presentación?

    ResponderEliminar